من سه بار دیده‌ام، فیلم خوبی است.»‏  ادامه مطلب...

راعی کتاب را بست. سیگاری آتش زد. وحدت چند صفحه‌ای را ورق زد، گفت:‏ادامه مطلب...

‏«برو بابا.»‏
و راه افتاد با پشت قوزکرده. شلوارش هم کهنه بود. اطو نداشت. کفش‌ها واکس نزده ‏و هر دو دست توی جیب‌های شلوار. عبداللهی گفت: «همین است دیگر، وقتی ‏کسی ایمان نداشته باشد، همین طورها می‌شود.»‏ ادامه مطلب...

چهره‌ای آشنا، همیشه چهره‌ای آشنا هست؛ خطوطی که هر چند با لایه‌ای از ‏گوشت سایه می‌خورد و یا از کشیدگی پوست رنگ باخته است؛ آدمی که دیده‌ایم، ‏در یک برخورد ساده، دو دست که به هم می‌رسند و گرمی دست‌ها؛ و گاه که این ‏خطوط در کنار استکانی بود که به سلامتی تو بلند شده بود، یا متن شعله‌ای میان دو ‏دست. همیشه چهره‌ای هست.ادامه مطلب...

‏«هیچ، تمام بود، می‌دانستیم، مثل همان کاسـ?‏ چینی که مو برداشته باشد. ادامه مطلب...

کوچه دراز نبود، تا خیابان چهارده و شاید هفت تیر چراغ‌برق داشت. طولانی نبود. ادامه مطلب...

راعی باز شروع کرد، از همان بچه که پستانکی به سینه‌بندش سنجاق شده بود. ادامه مطلب...

ادامه مطلب...

انگشت وسطی و سبابـ?‏ کسی که سیگار می‌کشد زرد است. باید از نزدیک دید. ادامه مطلب...