نویسنده : سید ابوالفضل حسینی        برگرفته ازوب لاگ  http://harif.ir/Template1/News.aspx?NID=7019

اشتیاق به مکاشفه و جستجوی دانستنیها مخصوصاً در علوم جدید از دغدغه‌های اصلی نسل امروز است. در بخش ارتباطات انسانی، بشر سعی در اختراع و ابداع ابزار ارتباطی در نزدیکی هر چه بیشتر آدمی نموده است. جذابترین نوع ارتباطات بشری از دیر باز ارتباط زنده و رو در رو بوده است.

حیوان، گاری، قایق، بالن، ماشین، کشتی، هواپیماو... هر کدام در زمان خود پدیده‌ای تحول آفرین در عرصه ایجاد ارتباطات زنده آدمیان بوده‌اند. اما هیچ یک از این ابزار به اندازه دنیای مجازی و در راس آن اینترنت متنوع، گسترده، سریع، سهل الوصل و ارزان نبوده‌اند.
گرچه همه ارتباطات اینترنتی جذاب، متنوع، اطلاع رسان و کار گشا هستند اما ارتباط زنده و آنلاین مهمترین دلیل و انگیزه و محرک کشش جوانان، به این فن آوری جدید می‌باشد. جوانان پیشتاز پیمایش فراگیری دانش بویژه در عرصه فن آوری اطلاعات و ارتباطات هستند. دانشمندان عرصه فن آوری به منظور تسهیل ارتباط زنده و آنلاین هر روزه برنامه‌های جدیدی را در اینترنت پیاده، خدمات دهی و پشتیبانی می‌کنند تا کاربر از نیاز به سایر ابزار و امکانات ارتباطی مبرا باشد.
اکنون کاربر به راحتی می‌تواند در اندک زمان ممکن برای گفتگوی زنده بین قاره‌ای، کشوری، شهری، شغلی، علاقمندی و... وارد اتاق‌های عمومی و اختصاصی شود که برای او شبکه گذاری و پیکره بندی کرده‌اند. او به دلخواه وارد اتاق‌هایی می‌شود که می‌تواند هم صحبتی از هر جنس،‌ سن، ملیت، رنگ، مذهب، شغل و تحصیلات و... بیابد و از همه چیز سخن بگوید.
کاربر نوشتاری، به تبادل نظر می‌پردازد. گپ می‌زند. مخاطب را می‌بیند. صدایش را می‌شنود و با طرف مقابل خود عکس، فیلم و متن و... مبادله می‌کند و فارغ از بعد مسافت با مخاطب احساس نزدیکی می‌کند.
در ایران با ورود اینترنت پرسرعت هزینه‌های ارتباط مجازی برای خانواده‌ها تقریباً در حد صفر شده است.
بر اساس تحققات اکثریت کاربران اینترنتی در ایران را جوانان تشکیل می‌دهند و این جوانان 15 تا 30 ساله هستند که دو سوم وقت‌شان در اینترنت را در فضاهای آنلاین و زنده می‌گذرانند.
با گردش کوتاه در فضای مجازی ایران به راحتی می‌توان دریافت که اولین دل مشغولی کاربران، دوستیابی جنسیتی و جذابیت‌های آن است. صدها پیام جنسی و عاشقانه موید آن است که دختران و پسران بخاطر محدودیت‌های اجتماعی و خانوادگی و نداشتن ارتباط مستقیم و بی واسطه با جنس مخالف خود آسانترین و پنهانی‌ترین روش ارتباطی را برگزیده‌اند.
این ارتباطی است ارزان، سریع و با ضریب نفوذ بالا که خصوصی‌ترین زوایای زندگی طرف مقابل را روشن می‌کند. او می‌تواند با این تنوع ارتباط دوستان بیشتری بیاید. ایده‌ال و آمال خود را جستجو کند. به دنبال عاطفه و محبتی که خانواده و جامعه از او دریغ کرده بگردد. خود را در بهترین شرایط و موقعیت‌ اجتماعی بنمایاند. برای نادانسته‌ها و خطوط قرمز خود بدون شرم پاسخی بیاید و خلاصه کلام اینکه خود را از لحاظ روحی و روانی ارضا نماید.
البته سر انجام این ارتباط بعید نیست که به سوء استفاده‌های جنسی، کلاهبرداری، سرخوردگی، بدبینی، سستی اعتقادی، هنجار شکنی‌های خانوادگی و اختلافات روحی روانی بینجامد.
مسلم است که درصد پایینی از این ارتباط به شناخت انسانی، روانشناسی انسانی و تصحیح ارتباطات جنسیتی و درک صحیح واقعیات اجتماعی و پیوند‌های زناشویی ختم می‌گردد.
مرتبه دوم علاقمندی جوانان در ارتباطات آنلاین گپ و گفتگوهای خودمانی و وقت گذرانی و تخلیه هیجانات درونی و احساسات جوانی است.
جوانانی که کمتر برنامه‌های مدون ومتنوع ویژه سن و سال خود را در فصول و مناسبت‌ها مشاهده می‌کنند و از برنامه‌های شادی آفرین، تفریحی، فرهنگی، هنری، ورزشی برایشان خبری نیست، مانند والدین خود که بدلیل تنگناهای اقتصادی و نبودن امکانات رفاه اجتماعی به تلویزیون و ماهواره پناه برده‌اند،‌آنان نیز ناچار اکتفا به گشت و گذار در فضای مجازی و جذابترین آن آنلاین می‌کنند.
چنانچه عده‌ای از این جوانان دچار فقر فرهنگی بوده و به شکاف‌های اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی مبتلا باشند، متاسفانه برای موضوعی بی‌اهمیت و پیش پا افتاده در روم‌های عمومی و اختصاصی به مجادله می‌پردازند و عقده‌های روحی و روانی خود را در قالب فحش و ناسزا نثار هم می‌کنند و اینگونه این عده که کم هم نیستند سرخوردگی خود را از محیط اجتماع و اطرافشان بروز می‌دهند.
در این شرایط چگونه می‌توان به دوستی‌های پایدار و سالم امیدوار بود و انتظار تبادل افکار و آرا و اندیشه و ارتقاء دانسته‌ها و باید‌ها و نباید‌ها را داشت.
سومین مرتبه علاقمندی کاربران آنلاین تبادل اندیشه علم است. در این مرحله عده‌ای مردم دنبال دستیابی نادانسته خود در معرض موضوعی خاص هستند. عده‌ای دیگر به دنبال جلب و جذب افراد به اعتقاد خود هستند. عده‌ای اعتقاد ملی و قومی خود را محک می‌زنند. عده‌ای دنبال زندگی بهتر اقتصادی و رفاهی‌اند و خلاصه اینکه در قفای ارتباط آنان تفکر و برنامه و انگیزه مشاهده می‌گردد.
مرتبه بعدی علاقمندی کاربران آنلاین برای ارتباط زنده مقوله تبلیغاتی، بازاریابی و تجارت و اقتصاد است.
اشاره به واقعیت فوق نه از آن جهت است که امکانات و تسهیلات در حوزه فن آوری را نفی و خود را از همه توانمندی محروم کند بلکه آگاهی و شناخت واقعیت‌های پیش روی را برایمان روشن می‌کند و تعریف‌های جدیدی را در حوزه وظایف و اختیارات دستگاههای متولی فرهنگی و اجتماعی می‌گشاید.
هم اکنون غالب دستگاه‌های اجرایی مسلح و مسلط به این سیستم مجازی هستند و امکانات آن را برای مستخدمین خود فراهم آورده‌اند. حتی دستگاه‌های فرهنگی همچون آموزش و پرورش این امکانات را به درون خانه‌های خود گسترش داده‌اند. اما کدام دستگاه اجرایی است که ادعا کند فرهنگ کاربری اینترنت را هم همراه این امکانات ارمغان آورده است.
دستگاههای متولی ظاهراً تنها نظارت و ساماندهی خود را به منع کاربری بخش‌های از اینترنت با فیلترینگ محدود کرده‌اند.
آیا دستگاه‌های فرهنگی نمی‌توانند بخش اندکی از بودجه خود را صرف انجام کار فرهنگی در حوزه فن آوری نمایند. آیا وجود کارشناسان خبره و زبده روان شناس، جامعه شناس، کار شناس مذهبی، کار شناس سیاسی و مورخین مجرب در اتاقهای گفتگو خالی نیست؟
اگرجوانی در فضای آنلاین خلاء آگاهی به مسائل زناشویی و جنسی را احساس می‌کند کارشناس خبره‌ا در این خصوص وجود دارد که او را یاری دهد؟ اگر نوجوانی از مسائل روانی و روحی رنج می‌برد به کجا پناه ببرد؟ کار گشای جوانان شکست خورده از زندگی مشترک که دنبال ایده‌آل خود می‌گردند چه کسی است؟ پاسخگوی کسی که او را در فضای آنلاین به مرام‌هایی همچون بهائیت سوق داده اند و باورهای مذهبی سالیان عمر او را متزلزل ساخته‌اند کیست؟ چه کسی به آن جوان کرد که دعوت به تجزیه طلبی می‌کند باید بگوید که کردها خالص‌ترین قوم آریایی هستند و ایرانی‌ترین ایرانی؟
به چه میزان برنامه ریزان فرهنگی کشورمان بین جوانان خارج از کشور و نسل جوانان امروز داخل کشور ارتباط زنده برقرار نموده‌اند؟ اصلاً‌ برنامه ریزان فرهنگی و مشاوران و کارشناسان آنان خود به چه میزان مسلط به عرصه‌های نوین فن آوری هستند؟...