ایران    من    سزای      پریشانیت    نبودم

خطی   جلی   به   صفحهء    پیشانیت    نبودم

آبی    زلال   در طلب   کام    تشنه    بودی

خاکی    سزای    بخشش    نیسانیت      نبودم

در   درد   خانه کردی و پروردیم به   دامن

جز   تیشه ای   به   خانه  ویرانیت    نبودم

خون خوردی ازعذاب و به شوقم ترانه خواندی

شایان    غمگساری    و   غمخوانیت    نبودم

گفتم   به   روز   واقعه   افروزمت   به   جانم

دردت   چنان   بسوخت   که درمانیت   نبودم

تابوت ها   به   سرخی چشمت    روانه   گشتند

تابوتی    از    برای      چراغانیت      نبودم