‏«برو بابا.»‏
و راه افتاد با پشت قوزکرده. شلوارش هم کهنه بود. اطو نداشت. کفش‌ها واکس نزده ‏و هر دو دست توی جیب‌های شلوار. عبداللهی گفت: «همین است دیگر، وقتی ‏کسی ایمان نداشته باشد، همین طورها می‌شود.»‏ ادامه مطلب...

چهره‌ای آشنا، همیشه چهره‌ای آشنا هست؛ خطوطی که هر چند با لایه‌ای از ‏گوشت سایه می‌خورد و یا از کشیدگی پوست رنگ باخته است؛ آدمی که دیده‌ایم، ‏در یک برخورد ساده، دو دست که به هم می‌رسند و گرمی دست‌ها؛ و گاه که این ‏خطوط در کنار استکانی بود که به سلامتی تو بلند شده بود، یا متن شعله‌ای میان دو ‏دست. همیشه چهره‌ای هست.ادامه مطلب...

‏«هیچ، تمام بود، می‌دانستیم، مثل همان کاسـ?‏ چینی که مو برداشته باشد. ادامه مطلب...

کوچه دراز نبود، تا خیابان چهارده و شاید هفت تیر چراغ‌برق داشت. طولانی نبود. ادامه مطلب...

راعی باز شروع کرد، از همان بچه که پستانکی به سینه‌بندش سنجاق شده بود. ادامه مطلب...

ادامه مطلب...

استاد سید حسین طاهرزاده

فرزند سید طاهر تویسرکانی بود. پدر او از تویسر کان و همدان برای تحصیل در حوزه علمیه اصفهان به مدرسه صدر آن شهر رفت. سید حسین در سال 1261 در اصفهان تولد یافت و از دوران نوجوانی به آواز علاقه داشت و در سال 1278 به تهران آمد ( یعنی در سن 17 سالگی ) که در آنجا با جهانگیر میرزا حسام السلطنه آشنا شد...................

                                                         ادامه مطلب...

 خدا زیباست و زیبایی را دوست دارد. رسول اکرم (ص)

ادیان و نژادها بی شمارند اما زبان و روح یکی است، زبان عشق. موسیقی نوعی زبان عشق است.

 ادامه مطلب...